بر اساس گزارشات جام جم آنلاینمیکروب‌های نادیده‌ای که در اعماق یخ‌های دائمی در یکی از سردترین و شورترین منابع آبی زمین در قطب شمال زندگی می‌کنند، می‌توانند شواهدی از وجود حیات در مریخ ارائه دهند.
زمین یخ زده دائمی و لایه ای از خاک یخ زده معمولاً در مناطق قطبی و زیر قطبی، خاک منجمد (یخ زدگی دائمی) نامیده می شود. بر اساس تعریف دقیق تر، اگر خاک منطقه ای دو سال یا بیشتر یخ زده بماند، به آن خاک منجمد می گویند. علاوه بر مناطق قطبی، در برخی مناطق کوهستانی نیز با خاک دائماً یخ زده مواجه هستیم. حدود ۱۵ درصد از زمین در نیمکره شمالی یخ زده است.
منجمد دائمی مهمترین مخزن متان روی زمین است. پس از آخرین عصر یخبندان، سطح دریا ۱۰۰ متر بالاتر از امروز بود. پس از یخ زدن مناطق وسیعی از دریاها و رودخانه های قطب شمال در شرق سیبری، حدود دو میلیون کیلومتر مربع از دریاها یخ زده اند. کف این دریاها از خاک یخ زده تشکیل شده است. عمق خاک های یخ زده سیبری و اقیانوس منجمد شمالی گاهی به ۱۵۰۰ متر می رسد.
به گفته محققان، در چشمه ای به نام چکش گمشده در بالای دایره قطب شمال در نوناووت، کانادا، آب نمک از یک سطح یخ زده به عمق ۶۰۰ متر بیرون می آید. شوری آب حدود ۲۴ درصد است و نمک به عنوان یک ضد یخ عمل می کند که باعث می شود آب حتی در دمای زیر صفر نیز مایع بماند، اما کمبود اکسیژن آزاد کمتر از یک قسمت در میلیون است که این وضعیت را ایجاد می کند. واقعا پیچیده انجام دادن.
در واقع، محیط سرد، شور و بدون اکسیژن، چکش گمشده را به یکی از نزدیک ترین شباهت های زمین به مریخ تبدیل می کند، سیاره ای با رسوبات نمکی وسیع که از آب های باستانی به جا مانده است.
برخی از محققان استدلال کرده‌اند که تغییرات مشاهده‌شده در ترانشه‌ها و رگه‌های تیره روی شیب‌های دیواره دهانه مریخ می‌تواند شبیه به یک چشمه چکشی گمشده ناشی از آب نمکی باشد که از زیر سطح آن می‌آید، اگرچه بسیاری از دانشمندان «بهمن‌های خشک» را به بیشتر نسبت می‌دهند. عنوان گویا.احتمالا
بهمنی که در یخ خشک در دمای زیر صفر رخ می دهد، بهمن خشک نامیده می شود. بهمن های خشک می توانند به شکل یخ (برف شل) یا تخته باشند. اکثریت قریب به اتفاق مرگ و میر ناشی از بهمن ناشی از بهمن خشک است.
اکنون تیمی از دانشمندان حیات میکروبی را در شرایط سخت چشمه چکش گمشده کشف کرده‌اند، ژنوم حدود ۱۱۰ موجود در آنجا را توالی‌بندی کرده و سرنخ‌هایی درباره نحوه زنده ماندن حیات در محیط خشن مریخ ارائه کرده‌اند.
اگرچه قبلاً میکروب‌هایی در زمین در شرایطی مشابه مریخ کشف شده بودند، این یکی از اولین مطالعاتی است که به طور فعال این “جانداران خارجی” را در چنین محیط خشن پیدا کرده است.
الیزا مگنوسون، دانشجوی دکترا در دانشگاه مک گیل در مونترال و نویسنده اصلی این مطالعه جدید، گفت: کار بر روی این رسوبات برای شناسایی موفقیت آمیز جوامع میکروبی فعال چندین سال طول کشید.
میکروب ها برای زنده ماندن در شرایط سخت فنر چکش گمشده بی هوازی هستند، به این معنی که اکسیژن تنفس نمی کنند. در عوض، آنها از متان و سایر ترکیبات معدنی مانند دی اکسید کربن، مونوکسید کربن، سولفات و سولفید برای افزایش متابولیسم خود استفاده می کنند که همگی در مریخ یافت می شوند.
به طور خاص، وجود متان در مریخ یک معمای حل نشده است. دانشمندان به دو گروه تقسیم می شوند که آیا منشا آن در زمین شناسی مریخ است یا زیست شناسی. رسوبات خاک منجمد در منبع چکش گمشده دائماً متان ساطع می‌کنند و می‌توانند سرنخ‌های بیشتری در مورد منشا توده‌های متان کشف‌شده در مریخ ارائه دهند.
لایل وایت، سرپرست این تحقیق و یک میکروبیولوژیست قطبی، می‌گوید: «میکروب‌هایی که ما در فواره چکش گمشده یافتیم و توصیف کردیم، شگفت‌انگیز هستند، زیرا برخلاف سایر موجودات، برای زندگی به مواد آلی یا اکسیژن وابسته نیستند.»
در بیانیه محققان دانشگاه مک گیل آمده است: آنها همچنین می توانند دی اکسید کربن و نیتروژن اتمسفر را به مولکول های آلی تبدیل کنند که همگی برای بقا و رشد در محیط های خشن روی زمین و فراتر از آن بسیار مفید هستند.
نتایج این مطالعه یک طرح ژنتیکی برای چگونگی زنده ماندن حیات میکروبی – امروز یا در گذشته – در مریخ ارائه می کند.
نتایج به قدری قانع‌کننده هستند که دانشمندانی که روی مریخ‌نورد فقید روزالیند فرانکلین، که قبلا به نام اگزومارز از آژانس فضایی اروپا شناخته می‌شد، کار می‌کردند، قابلیت حیات آن را روی نمونه‌هایی از میکروب‌های یافت شده در فنر چکشی گمشده آزمایش می‌کنند.
رزماری فرانکلین، که قبلا به عنوان مریخ نورد اگزومارس شناخته می شد، یک وسیله نقلیه رباتیک برنامه ریزی شده و بخشی از ماموریت بین المللی ExoMars به رهبری ESA است. این طرح شامل پرتاب یک مریخ نورد روسی، حامل یک ماژول ESA و یک کاوشگر روسی برای ارسال مریخ نورد به سطح مریخ است.
پس از فرود موفقیت‌آمیز با انرژی خورشیدی، فضانورد مأموریتی شش ماهه را برای جستجوی نشانه‌های احتمالی حیات گذشته یا حال در مریخ آغاز می‌کند. در آن زمان از مدارگرد ردیاب گاز اگزومار به عنوان ماهواره رله داده استفاده می شد.
این فضانورد قرار بود در سال ۲۰۱۸ پرتاب شود تا به مریخ پرتاب شود و در اوایل سال ۲۰۱۹ روی این سیاره فرود بیاید، اما پرتاب او به دلیل مشکلات مالی و دیگر مشکلات از جمله عدم اطمینان در مورد ادامه همکاری آژانس فضایی روسیه با آژانس فضایی اروپا در زمینه پروژه تا سال ۲۰۲۰
این مطالعه در مجله ISME منتشر شد.
منبع: ایسنا