بی اشتهایی میرابیلیس به معنای واقعی کلمه به عنوان “عدم تمرین معجزه آسای اشتها” تعریف می شود و یک زاهد بود که در قرون وسطی انجام می شد. در حالی که بی اشتهایی میرابیلیس و بی اشتهایی عصبی هر دو نوعی گرسنگی از خود هستند، تفاوتی بین این دو در استدلال پشت این قربانی وجود دارد.
ثابت شده است که افرادی که به شکل Mirabilis بی اشتهایی افراط کرده اند به دلایلی بسیار متفاوت از آنهایی که در نسخه عصبی بی اشتهایی افراط می کنند، این کار را انجام دادند. در این راهنمای سلامتی شما با تفاوت های این دو اختلال تغذیه آشنا می شوید.
بی اشتهایی میرابیلیس در قرون وسطی
بی اشتهایی میرابیلیس یا «بی اشتهایی مقدس» در قرون وسطی در میان زنانی که به خاطر خدا روزه می گرفتند و همچنین برای اثبات جدایی جسم و روح انجام می شد. گفته می‌شود که این دوره‌های روزه‌داری ماه‌ها به طول می‌انجامد و برخی از زنان از تمام غذاها خودداری می‌کنند، مگر خوردن عشای ربانی.
در بی اشتهایی میرابیلیس، زنان معتقد بودند که می توانند بدون خوردن غذا زندگی کنند، زیرا معتقد بودند که می توانند در “ضیافت لذیذ خدا” زنده بمانند. این زنان به دلیل “توانایی” آنها برای زندگی با غذای بسیار کم مورد بت بودند. تنها در دوران ویکتوریا بود که زنان به خاطر ظاهرشان از غذا گرسنگی می‌کشند.
بی اشتهایی عصبی امروز
سال‌ها بعد، در دوره رنسانس، کلیسا شروع به این فکر کرد که بی‌اشتهایی میرابیلیس بدعتی است و شاید حتی کار شیطان است، با این حال، تقریباً در قرن بیستم توسط برخی انجام می‌شد که در آن زمان بود که یک پزشک مشهور انگلیسی تشخیص داد. این یک اختلال بود و نام آن را “بی اشتهایی عصبی” گذاشت.
بی اشتهایی عصبی عبارت است از گرسنگی دادن به غذا توسط افرادی که احساس می کنند باید به روش خاصی برای جامعه نگاه کنند. این افراد خود را از غذا محروم می‌کنند زیرا تصویری تحریف شده از بدن دارند و معتقدند اضافه وزن دارند در حالی که در واقعیت ممکن است به طور خطرناکی لاغر باشند. امروزه اختلال خوردن بی اشتهایی در درجه اول به دلیل فشارهای جامعه و میل به لاغری است. در قرون وسطی بی اشتهایی به عنوان نوعی از اعمال مذهبی پذیرفته شد و حتی مورد تحسین قرار گرفت.
رژیم آنلاین دکتر روشن ضمیر https://rdiet.ir/ رژیم کتوژنیک دکتر روشن ضمیر